O δίκυκλος δεκάλογος.
Είναι τόσο πολλοί οι λόγοι για να μη χρησιμοποιείς ποδήλατο στις ελληνικές πόλεις: είναι αφιλόξενες, χωρίς ποδηλατοδρόμους, οι οδηγοί δεν έχουν παιδεία -όλοι οι άλλοι είναι γαϊδούρια-, οι δρόμοι έχουν λακκούβες, κάνει ζέστη το καλοκαίρι, βρέχει τον χειμώνα, δεν έχεις πού να το δέσεις, τα κλέβουν, δεν σε προσέχουν τα ταξί, δεν σε προσέχουν τα μηχανάκια, δεν σε προσέχουν οι κοπέλες. Άσ’ τα να πάνε...
Αν συμφωνείτε με ένα ή όλα τα παραπάνω, κάνετε πολύ καλά να χρησιμοποιείτε το αυτοκίνητο, τη μοτοσικλέτα, το σκούτερ, τα μέσα μαζικής μεταφοράς ή τα πόδια σας. Κανείς δεν μπορεί και δεν θέλει να κατηγορήσει κανέναν γι’ αυτό.
Η χρήση ποδηλάτου δεν είναι «καλή πράξη», είναι απλώς «βολική πράξη».
Θα ήθελα, λοιπόν, ν’ απευθυνθώ όχι σ’ εκείνους που κάνουν ποδήλατο ή σκέφτονται να το ξεκινήσουν αλλά στους υπόλοιπους, που δεν θέλουν να κάνουν.
Να τους βεβαιώσω πως δεν υπάρχει λόγος ν’ αρχίσουν να χρησιμοποιούν ποδήλατο, αν δεν θέλουν ή αν δεν μπορούν. Θα μπορούσαν, όμως, για δικό τους καλό, να προσπαθήσουν να κατανοήσουν γιατί κάποιοι άλλοι το χρησιμοποιούν και να τους διευκολύνουν στην καθημερινότητά τους.
Κάπως έτσι θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μου, να σκέφτονται:
1.Ένα παραπάνω ποδήλατο στον δρόμο σημαίνει ένα λιγότερο αυτοκίνητο. Άρα, θα είμαι μια θέση πιο μπροστά στο φανάρι!
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα δείτε κάποιον με ποδήλατο στον δρόμο, σκεφτείτε έναν ή περισσότερους από τους παραπάνω λόγους και συμπεριφερθείτε αναλόγως. Θα κάνει τη μέρα σας πιο εύκολη. Συνολικά!
Είναι τόσο πολλοί οι λόγοι για να μη χρησιμοποιείς ποδήλατο στις ελληνικές πόλεις: είναι αφιλόξενες, χωρίς ποδηλατοδρόμους, οι οδηγοί δεν έχουν παιδεία -όλοι οι άλλοι είναι γαϊδούρια-, οι δρόμοι έχουν λακκούβες, κάνει ζέστη το καλοκαίρι, βρέχει τον χειμώνα, δεν έχεις πού να το δέσεις, τα κλέβουν, δεν σε προσέχουν τα ταξί, δεν σε προσέχουν τα μηχανάκια, δεν σε προσέχουν οι κοπέλες. Άσ’ τα να πάνε...Η χρήση ποδηλάτου δεν είναι «καλή πράξη», είναι απλώς «βολική πράξη».
Θα ήθελα, λοιπόν, ν’ απευθυνθώ όχι σ’ εκείνους που κάνουν ποδήλατο ή σκέφτονται να το ξεκινήσουν αλλά στους υπόλοιπους, που δεν θέλουν να κάνουν.
Να τους βεβαιώσω πως δεν υπάρχει λόγος ν’ αρχίσουν να χρησιμοποιούν ποδήλατο, αν δεν θέλουν ή αν δεν μπορούν. Θα μπορούσαν, όμως, για δικό τους καλό, να προσπαθήσουν να κατανοήσουν γιατί κάποιοι άλλοι το χρησιμοποιούν και να τους διευκολύνουν στην καθημερινότητά τους.
Κάπως έτσι θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μου, να σκέφτονται:
1.Ένα παραπάνω ποδήλατο στον δρόμο σημαίνει ένα λιγότερο αυτοκίνητο. Άρα, θα είμαι μια θέση πιο μπροστά στο φανάρι!
2.Περισσότερα ποδήλατα σημαίνει περισσότερες ελεύθερες θέσεις πάρκινγκ. Άρα, παρκάρω πιο εύκολα.
3.Ποδήλατο σημαίνει λιγότερος θόρυβος, άρα, ακόμα κι αν είμαι λάτρης των μηχανών, αποκλείεται να μην προτιμώ το κουδουνάκι από την εξάτμιση την ώρα που πίνω τον καφέ μου.
4.Ποδήλατο σημαίνει καλύτερη φυσική κατάσταση. Και δυνατά πόδια. Άρα, με περισσότερους ποδηλάτες, έχω περισσότερες πιθανότητες να βρω φίλο ή φίλη με καλύτερο σώμα!
5.Ποδήλατο σημαίνει οικονομία. Με τα χρήματα που εξοικονομούν οι φίλοι μου από τη χρήση ποδηλάτου αλλά και με την καλύτερη διάθεση που έχουν χάρη στην άσκηση θα με κερνάνε περισσότερα ποτά!
6.Το ποδήλατο στην πόλη δίνει μια όμορφη εικόνα. Γινόμαστε Ευρώπη, βρε αδερφέ! Κι εγώ δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα γι’ αυτό. Το κάνουν οι άλλοι. Αρκεί να τους διευκολύνω...
7.Ποδήλατο σημαίνει ευελιξία. Δίνει την ευκαιρία σε περισσότερο κόσμο να κινείται στις τοπικές αγορές και να κάνει τα καθημερινά του ψώνια. Επίσης, από ψυχολογικής απόψεως, δεν σκέφτεται κάποιος πως, εκτός από τα ψώνια του, έχει πληρώσει και 10 ευρώ σε πάρκινγκ και βενζίνη. Άρα, αν είμαι έμπορος ή ελεύθερος επαγγελματίας, με συμφέρει γιατί τονώνει την αγορά.
8.Ποδήλατο σημαίνει μικρότερη κατανάλωση. Άρα, μειώνονται οι ανάγκες της χώρας για εισαγωγές καυσίμων. Και πάλι εγώ δεν κάνω τίποτα γι’ αυτό. Βολικό.
9.Ποδήλατο σημαίνει περισσότερος ελεύθερος χώρος. Θέλω να περπατήσω; Να παρκάρω; Να πάω για ψώνια; Με περισσότερους ποδηλάτες στην πόλη όλα είναι πιο εύκολα.
10. Το ποδήλατο σου φτιάχνει τη διάθεση. Βλέπω γύρω μου περισσότερα χαμογελαστά πρόσωπα κι έτσι χαμογελάω κι εγώ. Και μάλιστα χωρίς να ιδρώσω, ούτε να κινδυνεύσω στις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στους δρόμους μας. Αυτό είναι!
BICYCLE DIARIES, Σπύρος Παπαγεωργίου (εκδότης του περιοδικού ΜΒΙΚΕ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου